Historyczny 2009

Rok 1937. Japonia najeżdża Chiny opanowując w końcu po trzydniowym oblężeniu ich stolicę - Nankin. Film ukazuje dramat już po zdobyciu miasta, kiedy to zwycięzcy żołnierze dokonywali gwałtów na miejscowych kobietach, a obrońców i mieszkańców rozstrzelano w straszliwej rzezi.

Film opowiada krwawą historię krewnej Stefana Batorego. Ręce węgierskiej hrabiny Elżbiety Batory splamione są krwią niewinnych dziewic gdyż wierzy ona, że ich krew pomoże jej być zawsze piękną i młodą.

Oparta na faktach historia angielskiej królowej Wiktorii (Emily Blunt) – najdłużej panującej monarchini w dziejach Wielkiej Brytanii – oraz pełnego intryg i fałszu świata wysokich sfer, w jakim przyszło jej żyć. Rok 1836. Niepełnoletnia jeszcze księżna Wiktoria nie dopuszcza do regencji, która skończyłaby się całkowitym odsunięciem jej od rządów. Po śmierci swego wuja – króla Williama (Jim Broadbent), wbrew oczekiwaniom wielu, zostaje koronowana na królową angielską. Choć początkowo niedoświadczona i ślepo zapatrzona w manipulującego nią Lorda Melbourne’a (Paul Bettany), dzięki swojemu uporowi oraz inspirującej miłości do księcia Alberta (Rupert Friend), staje się królową, podczas panowania której Anglia rośnie w potęgę i otrzymuje status jednego z ówcześnie najpotężniejszych imperiów. Okres rządów królowej Wiktorii przeszedł do historii jako „epoka wiktoriańska”.

Megaprodukcja filmowa zrealizowana z wielkim rozmachem i dbałością o szczegóły kostiumów i scenografii. XVI-wieczna, pogrążona w chaosie Rosja. Iwan Groźny, jest dogłębnie przekonany, iż posiada dar interpretacji boskich znaków oraz, że widzi zbliżający się dzień Sądu Ostatecznego. Wprowadza rządy absolutne, bezlitośnie niszcząc każdego ze swoich oponentów. Gdy kraj ogarnia terror, Filip- zwierzchnik Klasztoru Sołowieckiego, naukowiec a jednocześnie bliski przyjaciel Iwana, postanawia sprzeciwić się i położyć kres jego bezwzględnej tyranii...

W maju 1942 roku do warszawskiego getta przybyła ekipa filmowa Urzędu Propagandy III Rzeszy. Operatorzy pracowali przez miesiąc, rejestrując sceny z życia ulicy, pokazując skrajną nędzę i świat dobrze odżywionych, wchodząc do zabiedzonych podwórek i wykwintnych restauracji, kreując świat kontrastów i pracując nad "uchwyceniem żydowskiego charakteru". Zapis odnaleziono zaraz po wojnie, w archiwach filmowych nazistów. Przez lata uważano go za prawdziwy portret życia w warszawskim getcie. Reżyserka Yael Hersonski postanowiła zbadać okoliczności powstania filmu. 50-minutowy zapis przestudiowała ujęcie po ujęciu, przejrzała archiwa, prywatne zapiski na temat obecności ekipy w getcie, dotarła do materiałów z przesłuchań niemieckiego operatora filmowego, Willy'ego Wista. Mozolna analiza pokazuje, że dokument to jeszcze jedna mistyfikacja propagandy nazistów, a "normalne" życie od początku do końca zaaranżowano, pod bacznym okiem pilnujących porządku esesmanów. Na film składają się wspomnienia i komentarze ocalonych, fragmenty niesławnego filmu, sylwetki uchwyconych w kadrze niemieckich operatorów i przerażone spojrzenia filmowanych mieszkańców getta. Wychwycone przez reżyserkę niuanse przenoszą film na poziom uniwersalny, każą zastanowić się nad naturą i uwarunkowaniami każdego zapisu archiwalnego.

Historia niewolnika, który zmaga się z uczuciem do swej właścicielki, pięknej i uczonej Hypatii (Rachel Weisz), oraz pragnieniem wolności, którą mogłoby przynieść mu zyskujące na sile chrześcijaństwo.

Historia rodzącego się miasta jest także opowieścią o ludziach, ich życiu, przyjaźni i miłości. Główny bohater, Krzysztof Grabień, w którego rolę wcieli się (Jakub Strzelecki), przyjeżdża ze wsi pod Przeworskiem, aby - razem ze swoim przyjacielem Wołodią Jazowieckim (Paweł Domagała) - uczestniczyć w budowie gdyńskiego portu. Na miejscu poznaje Kaszubkę, Łuckę Konkę (Julia Pietrucha). Młodzi zakochują się w sobie, a na swojej drodze spotykają Panią Helenę (Małgorzata Foremniak), wdowę po oficerze Legionów, która po przyjeździe z Warszawy próbuje prowadzić nad morzem restaurację i rozpocząć swoje życie na nowo.

Wenecja, rok 1763. Pisarz Lorenzo da Ponte prowadzi rozpustne życie. Kiedyś był księdzem, ale liczne skandale i romanse sprawiły, że został wydalony do Wiednia. Wspierany przez przyjaciela i mentora, Giacomo Casanovę, zostaje przedstawiony ulubionemu kompozytorowi cesarza - Salieriemu i nowoprzybyłemu na dwór Wolfgangowi Amadeuszowi Mozartowi. Próbując zaszkodzić karierze Mozarta, Salieri przekonuje cesarza Józefa II, by ten zatrudnił nieznanego libertyna jako autora libretta do „Wesela Figara”. Stanie się jednak inaczej. Namiętny charakter da Ponte, który znów zakochał się do szaleństwa i jego sentymentalne spacery po Wiedniu posłużą mu także za inspirację do napisania genialnego libretta do jednego z najpiękniejszych i najmocniejszych dzieł Mozarta – „Don Giovanniego".